Palestyńczycy ofiarami żydowskiego rasizmu

.
W czasie świat Bożego Narodzenia w Palestynie rozegrał się kolejny akt rasistowskich prześladowań Palestyńczyków przez Żydów. Jedną z niewielu książek na ten temat jest praca Normana Finkelsteina pt „Wielka Hucpa” (wydana pod koniec 2005 roku).
Korzenie żydowskiego rasizmu wobec Palestyńczyków
Głównym ideologiem żydowskiego XIX wiecznego nacjonalizmu był Teodor Herzl, żyjący w latach 1860-1904 twórca syjonizmu. Syjoniści głosili potrzebę stworzenia państwa żydowskiego w Palestynie. Powodem potrzeby stworzenia państwa żydowskiego miała być niemożność asymilacji Żydów i groźba prześladowania Żydów. Najpopularniejszą lokalizacją państwa żydowskiego była Palestyna. W 1870 roku Żydzi francuscy z Alliance Israelite Universalle, za pieniądze Rotszylda, kupili w Palestynie kawałek ziemi z przeznaczeniem na żydowskie osadnictwo. Pogromy urządzane przez carską Rosje uwiarygodniły idee syjonistów. W 1897 w Bazylei odbył się pierwszy kongres syjonistyczny. Rozwój syjonizmu zaniepokoił arabów (w 1911 powstał w Paryżu Al Fatah). W wyniku deklaracji Balfoura po I wś do Palestyny przybyło 700.000 syjonistów (mających poparcie międzynarodowe i przeszkolonych wojskowo). W 1948 roku Izrael ogłosił deklaracje niepodległość. Syjonizm okazawszy się skutecznym stał się ideologią państwową i zdeterminował ustrój Izraela czyniąc go (zdaniem Finkelsteina) rasistowskim. Rasistowski ustrój wynikać miał z rasistowskiego zabobonu o narodzie wybranym (zabobonu który Żydzi chcą narzucić reszcie świata i na podstawie którego zakazują krytykowania swoich poczynań).
Zdaniem Normana Finkelsteina Żydzi kłamali że Palestyna była niezamieszkana gdy zaczęli do niej przybywać (w rzeczywistości po I wś Palestynę zamieszkiwało 700.000 Palestyńczyków). Równocześnie Żydzi mieli kłamać że w 1948 roku kraje arabskie namawiały Palestyńczyków do opuszczenia Palestyny.
Zdaniem autora „Wielkiej hucpy” Żydzi uważają że judaistyczne zabobony religijne dają im prawo do ziem na Bliskim Wschodzie niezbędnych do zbudowania Izraela. By zrealizować swoje nacjonalistyczne rojenia Żydzi nie wahali się poświęcać nawet ofiar holocaustu, ryzykować życia dzieci. (s.179) „Pod konie wojny w 1945 roku Ben-Gurion i inni przywódcy syjonistyczni zablokowali plany przesiedlenia tysięcy dzieci o nadwątlonym zdrowiu, ocalonych z holocaustu” do Izraela. Zdaniem twórców Izraela dzieci te swoją słabością mogłyby zniechęcać do przyjmowania imigrantów żydowskich w Palestynie. Żydzi chcieli też wymusić na Brytyjczykach swobodny wjazd do Izraela wysyłając rozlatujący się statek Exodus załadowany żydowskimi dziećmi.
W 1948 Żydzi wygnali Palestyńczyków z Palestyny. Akcja wypędzeń była zaplanowana. Palestyńczykom odebrano ziemie, domy, możliwość pracy i środki do życia. Usprawiedliwieniem dla czystek etnicznych dokonywanych przez Żydów stał się holocaust. Zdaniem Finkelsteina do 1967 roku Żydów nie interesował holocaust. Po 1967 roku Żydzi mieli zacząć wykorzystywać holocaust do usprawiedliwiania swoich zbrodni. Współcześnie amerykańscy Żydzi stali się orędownikami Izraela i jego rasistowskiej polityki, z prześladowaniem spotykają się osoby przeciwstawiające się rasistowskiej polityce Izraela, wypędzeniu milionów Palestyńczyków, zniszczeniu palestyńskich domów, odebraniu Palestyńczykom możliwości pracy.
Żydowska rasistowska propaganda
Zdaniem autora „Wielkiej hucpy” Żydzi mają głosić niższość rasową Palestyńczyków (nie wprost ale) dehumanizując ich w swoich opisach, odmawiać Palestyńczykom wszelkich praw. Żydzi mieli głosić że cały świat chce ich wymordować oraz że Arabowie chcą kontynuować dzieło Hitlera pomimo że Żydzi rzekomo chcą pokoju. Żydzi mieli też zdaniem Finkelsteina głosić że wszyscy Europejczycy odpowiadają za holocaust (bo kiedyś rzekomo mieli wspierać Hitlera). Współcześni rzekomo antysemiccy Europejczycy wspierać mają rzekomy arabski holocaust dokonywany na Żydach. Żydzi głosić mają też że Izrael powstał bo Europejczycy specjalnie wygnali Żydów na pustynie pomiędzy wrogich Żydom Arabów. Zdaniem Żydów powstanie Izraela jest wyrazem spisku świata mającym na celu eksterminacje Żydów, Izrael został stworzony jako obóz koncentracyjny dla Żydów. W związku z rzekomą powszechną nienawiścią do Żydów Żydzi dają sobie prawo do odwetu i mordowania rodzin tak zwanych terrorystów. W celu obrony Izraela żydowska doktryna obronna zakłada w wypadku agresji na Izrael atomowy odwet na agresora i wszystkie okoliczne kraje (też nie zaangażowane w konflikt państwa Unii Europejskiej). Szantaż ten ma wymusić na społeczności międzynarodowej nieustanną troskę o bezpieczeństwo Izraela.
Żydzi mieli głosić że Palestyńczycy są bardziej zdeprawowani od nazistów, że Arabowie są pogrobowcami nazistów, a nacjonalizm arabski jest gorszy od nazizmu (praktyka ta nie zamierzenie skutkuje usprawiedliwianiem nazizmu). Zdaniem autora „Wielkiej hucpy” Żydzi i filosemici mają kolportować niestworzone bujdy na temat palestyńskich „terrorystów” i perwersyjnych motywów nimi rządzących (według żydowskich politycznych pornografów Palestyńczycy gwałcą Palestynki by zostały samobójczyniami, a palestyńscy samobójcy zakażają się AIDS by swoją krwią skazić Żydów). Żydzi mają też głosić że Palestyńczycy roznoszą choroby, a palestyński ruch oporu wykorzystuje palestyńskie dzieci w charakterze żywych tarcz.
Żydowskie rasistowskie prześladowania Palestyńczyków
Żydzi twierdzić mieli że Palestyńczycy korzystają na żydowskiej okupacji, pomimo to Norman Finkelsteina w swej książce „Wielka Hucpa” opisał dziesiątki przykładów żydowskich zbrodni i rasizmu (jednym przejawów rasistowskiej polityki Izraela miała być w 1982 izraelska inwazja na Liban i eksterminacja ludności cywilnej przez żydowskich żołnierzy). Międzynarodowa społeczność żydowska broni poczynań Izraela pomimo że Izrael był winny zbrodni. Żydzi na całym świecie akceptują mordowanie Palestyńczyków, usprawiedliwiają żydowskie zbrodnie, albo nie przyjmują do wiadomości win armii izraelskiej. Żydzi wbrew faktom twierdzą że Izrael przestrzega praw człowieka. Innego zdania były organizacje broniące praw człowieka: Human Rights Watch i Amnesty International. Amnesty International i inne organizacje pozarządowe w swoich raportach donosiły o mordowaniu palestyńskich dzieci i dorosłych przez Żydów i o torturowaniu Palestyńczyków. Amnesty International w swych raportach krytykowała rasizm i terror Izraela wobec Palestyńczyków. Human Rights Watch i Amnesty International krytykowała w swoich raportach używanie przez Izrael broni palnej do mordowania demonstrantów, głównie dzieci rzucających kamieniami. Zdaniem Human Rights Watch i Amnesty International Izrael z rozmysłem łamał prawa człowieka.
Zdaniem Finkelsteina Żydzi przypisywali sobie prawo do terroru, torturowania i mordowania Palestyńczyków, niszczenia palestyńskich domów. Żydzi odmawiali Palestyńczykom prawa do obrony. Żydzi kłamali że nie zabijają palestyńskich kobiet i dzieci, negowali istnienie palestyńskich ofiar żydowskiego terroru. Podczas gdy w rzeczywistości Żydzi mieli dla zabawy, bez jakiejkolwiek przyczyny, ale za to z rozmysłem, mordować Palestyńczyków lub trwale ich okaleczać. Żydom terror wobec Palestyńczyków miał sprawiać ogromną przyjemność. W czasie pierwszej intifady (od grudnia 1987 roku do października 2000) Żydzi zamordować mieli 1593 Palestyńczyków, nie licząc Palestyńczyków którzy zmarli bo Żydzi nie dopuścili do udzielenia im pomocy medycznej. Na jednego zabitego żołnierza żydowskiego przypadało dwadzieścioro zamordowanych przez Żydów palestyńskich cywilów. Żydzi w celu stłumienia pierwszej intifady użyli miliona sztuk amunicji. Żydowscy żołnierze bezkarnie (zabijanie Palestyńczyków nie jest przestępstwem), z rozmysłem, świadomie mordowali palestyńskie dzieci i ich rodziców, kobiety i starców. Żydzi mieli zamordować 5 razy więcej palestyńskich dzieci niż palestyńscy zamachowcy izraelskich. Broń do mordowania Palestyńczyków dostarczają Żydom USA, Kanada i Wielka Brytania. Żydowscy żołnierze mieli używać Palestyńczyków w charakterze żywych tarcz, w czasie ataków na palestyński ruch oporu. Żydzi prowokowali Palestyńczyków by mieć pretekst do ich mordowania, żołnierze izraelscy urządzali polowania na Palestyńczyków.
Jednym z zamordowanych, przez żydowskich żołnierzy, palestyńskich dzieci była Iman Alhamas trzynastoletnia Palestynka. Iman zamordował (w 2004 roku) żydowski żołnierz strzelając jej dwa razy, z bliskiej odległości, w głowę. Dodatkowo żydowski żołnierz do rannej dziewczynki wystrzelił 22 pociski, w tym 7 w okolice głowy. Sześcioletniego Muhameda Aaraja żydowscy żołnierze zamordowali, strzałem z bliskiej odległości, gdy przed domem jadł kanapkę.
Od intifady Al Aksa zabijanie działaczy palestyńskich miało być oficjalna polityka Izraela. Przed Intifadą działaczy palestyńskich zabijały żydowskie oddziały skrytobójców. Część Izraelczyków sprzeciwia się mordowaniu Palestyńczyków. Zdaniem autora „Wielkiej hucpy” Izrael planowo i metodycznie mordował palestyńskich działaczy, celem tych zbrodni nie jest powstrzymanie terroryzmu ale eksterminacja Palestyńczyków. Żydzi mieli mordować palestyńskich działaczy by nie dopuścić do procesu pokojowego i sprowokować palestyński terroryzm. Dominująca większość Żydów popierała dokonywanie przez Izrael zbrodni wojennych i izraelską politykę eksterminacji narodu palestyńskiego.
Izrael jako jedyne państwo miał usankcjonować tortury. Torturowanie Palestyńczyków miało być w Izraelu rutyną. Żydzi mieli torturować Palestyńczyków metodycznie i rutynowo. Podczas torturowania Palestyńczyków żydowska bezpieka i policja: biła (związanych, zakneblowanych i skutych Palestyńczyków po całym ciele łącznie z genitaliami, pięściami i pałkami), uderzała głową zatrzymanych w ściany by powodować trwałe urazy, polewał nagie ofiary zimną wodą w zimie, topiła wciskając głowy torturowanych w muszle klozetowe, groził więzionym i ich rodzinom, stosowała agresje werbalną, pozbawiała snu, zakładała przesłuchiwanym worki na głowy by nie mogli swobodnie oddychać, zawiązywała przesłuchiwanym oczy, wieszała Palestyńczyków za nadgarstki, poniżała seksualnie, raziła prądem, zamykała w stalowych skrzyniach (wielkości metr na metr lub mniej, w których ofiary żydowskich oprawców miały stać przez wiele godzin mając tylko małą szparę na powietrze, zima szafy te stały na dworze by palestyńskie ofiary zamarzały), zamykała w bunkrach wielkości trumny, zmuszała do stania skutych ofiar przez wiele dni, trzymała ofiary pod strumieniem lodowatego powietrza, głodziła, pozbawiała urządzeń sanitarnych w celach, pozbawiała więzionych Palestyńczyków opieki medycznej, krępowała kończyny i wiesza za nie ofiary na długie godziny (s.215) „bez wody i pożywienia, czasem na zewnątrz, niezależnie od pogody”. Żydowscy lekarze mieli leczyć torturowanych by móc ich dłużej torturować. Torturowani Palestyńczycy w większości byli niewinni, a (s.215) „standardowa procedura przesłuchań w Gazie to naprzemienne bicie i pakowanie do lodówki” czyli do metalowych szaf stojących na zewnątrz budynków. Żydzi wykorzystywać mieli podczas torturowania Palestyńczyków technikę al Szabach polegającą na wiązaniu przesłuchiwanemu rąk od tyłu i nóg, wieszaniu go za te związane ręce, w worku na głowie, na dwanaście godzin. Żydowscy bezpieczniacy wykorzystywali też technikę zwaną banan polegającą na położeniu na plecach na taborecie przesłuchiwanego, przywiązaniu rąk i nóg do nóg taboretu. Inna wersja „banana” polega na związaniu z tyłu ciała rąk i nóg. Tak wygięte i odsłonięte ciało przesłuchiwanego pozwala żydowskiemu śledczemu na bicie ofiary w jak najbardziej bolesny sposób. Żydzi rutynowo mieli bić swoje ofiary: pięściami, pałkami, butami, wszelkimi ruchomymi przedmiotami, specjalnymi narzędziami do bicia. Żydzi mieli bić (zdaniem Finkelsteina) swoje ofiary po: twarzy, klatce piersiowej, jądrach, brzuchu i wszystkich innych częściach ciała. Żydzi mieli bezterminowo aresztować Palestyńczyków na podstawie decyzji administracyjnej. Żydzi mieli torturami wymuszają od niewinnych Palestyńczyków fałszywe przyznania się do winny. Ofiarami tortur były setki tysięcy zatrzymanych Palestyńczyków. Spośród zatrzymanych przez Żydów Palestyńczyków 85% było torturowanych. Wielu z pośród zatrzymanych Palestyńczyków umierało w wyniku stosowania przez Żydów tortur. Amnesty International uznała że Izrael jest jedynym państwem który w praktyce zalegalizował tortury. Rząd Izraela i Sąd Najwyższy zezwoliły na stosowanie tortur. Torturami Żydzi mieli zmusić Palestyńczyków do kolaboracji. Tortury stosowane w Izraelu miały być o wiele bardziej bolesne niż stosowane przez Wielką Brytanie do walki z IRA. Od 1999 roku zakazano stosowania tortur w Izraelu, w rzeczywistości można torturować dalej jeżeli śledczy subiektywnie oceniają że może to ocalić czyjeś życie.
Żydzi niszczyli palestyńskie domy, czyniąc Palestyńczyków bezdomnymi, blokują pomoc humanitarna dla Palestyńczyków. Żydzi niszczyli palestyńskie domy od 1967 roku. Żydzi niszczyli palestyńskie domy w ramach odwetu za czyny w których w 40% nie zginą Żyd. Palestyńczycy w odwecie nie niszczą domów Żydów którzy atakowali Palestyńczyków. Od 1967 roku do 1987 roku Żydzi zburzyli lub zajęli 1400 palestyńskich domów, od 1988 do 1992 roku zajęli lub zniszczyli 700 palestyńskich domów. W sumie między 1987 rokiem a 1999 wyburzono 2400 domów, a 14500 Palestyńczyków zostało bezdomnymi, w tym 6000 dzieci. W samym 2004 Żydzi zajęli lub zniszczyli 600 domów w których mieszkało 4000 osób, prócz tego w maju 2004 Żydzi w Rafalah zniszczyli domy 160.000 Palestyńczyków (10% populacji). W czasie pogromu w Rafalah Żydzi zniszczyli też sklepy, kanalizacje, okoliczne pola uprawne, zamordowali 52 Palestyńczyków w tym 11 dzieci i 18 osób nie uzbrojonych, Żydzi zabijali też zwierzęta gospodarskie. Pretekstem do pogromu Palestyńczyków było istnienie rzekomych tuneli. Żydzi sukcesywnie, z roku na rok pozbawiali coraz więcej palestyńskich rodzin całego majątku. Żydzi dawali Palestyńczykom maksymalnie godzinę na opuszczenie domu, często jest to tylko kwadrans. Po tym czasie żydowskie buldożery niszczyły wszystko. Również ziemia należąca do Palestyńczyków podlegała żydowskiej konfiskacie. Drugim na świecie krajem w którym wyburzano domy podejrzanych był Irak Saddama Husajna. Wyburzanie palestyńskich domów i konfiskata palestyńskiej ziemi następowała na podstawie decyzji administracyjnej (czyli decyzji żydowskiej armii), najczęściej wobec podejrzanych którzy w końcu okazują się nie winni. Wysoki Trybunał Sprawiedliwości (czyli żydowski Sąd Najwyższy) określił ramy prawne wyburzeń i konfiskat. Izrael stosował odpowiedzialność zbiorową za rzekome winny krewnego. Pomimo że wyburzanie domów jest sprzeczne z prawem międzynarodowym Żydzi w Izraelu i na całym świecie popierali konfiskaty i wyburzenia palestyńskich domów i ziemi. Żydzi do tej pory wyburzyli domy 32% osób aresztowanych, 21% poszukiwanych i 47% zmarłych. Wyburzano domy które podejrzani tylko wynajmowali. 50% wyburzonych domów nie należało do rodziny podejrzanego lub znajdowało się obok domu podejrzanego. Celem wyburzeń jest spowodowanie cierpień rodziny podejrzanego. . Żydzi nawoływali też do niszczenia całych wsi i osiedli w których zamieszkiwali palestyńscy podejrzani. Palestyńskie domy burzone były w celu rozszerzenia żydowskiej przestrzeni życiowej. Palestyńskie domy wyburzane przez Żydów były umeblowane i zamieszkałe przez rodziny wielopokoleniowe, Żydzi wyburzali również domy niedawno co wybudowane i w budowie. Dodatkowo Palestyńczycy musieli Żydom płacić za wyburzenie własnych domów 25.000 USD. Żydzi wyburzali palestyńskie domy również by realizować interesy żydowskiego przemysłu lub osadników. Wyburzenia domów miały miejsce najczęściej w środku nocy i bez ostrzeżenia. Nocą pod palestyńskimi domami pojawiały się buldożery i czołgi. Żydzi niszczyli całe palestyńskie osiedla pod byle jakim pretekstem. Izrael odmawiał płacenia odszkodowań za dokonane zniszczenia. Żydzi niszczyli po wielokroć domy i osiedla Palestyńczyków których już kilkukrotnie wypędzili z domów rodzinnych. Ofiarami żydowskich wyburzeń padają często najbiedniejsi Palestyńczycy. Żydzi zniszczyli tysiące domów, setki budynków publicznych i przemysłowych, obszary ziemi uprawnej. Palestyńczycy wypędzeni z domów pozbawieni byli najczęściej pracy i źródeł utrzymania. Dziesiątki tysięcy Palestyńczyków żyło w strachu że zostaną wypędzeni a ich domy zostaną zniszczone. Po wyburzeniu domów Palestyńczycy często przeszukiwali gruzy licząc że odnajdą coś z przedmiotów nie zbędnych do życia. W Dżeninie Żydzi zniszczyli obóz dla 4000 uchodźców Palestyńskich czyniąc Palestyńczyków bezdomnymi. Żydzi często niszczyli domy razem z znajdującymi się w ich wnętrzu mieszkańcami, bardzo wielu Palestyńczyków ginęło podczas żydowskich zbrodni. Nie ostrzeżeni i niepełnosprawni Palestyńczycy, kobiety, dzieci, starcy, mężczyźni, nie mają szansy uciec. Żołnierze żydowscy mordowali Palestyńczyków usiłujących pomóc pogrzebanym żywcem. Wielu Żydów chwaliło się wyburzaniem domów z Palestyńczykami w środku. Żydzi wyburzali Palestyńskie domy nie tylko buldożerami ale i materiałami wybuchowymi.
W 2000 roku Sąd Najwyższy Izraela ponownie orzekł że Arabowie nie mogą kupować ziemi w Izraelu. Izrael zabronił Arabom budowania domów na należącej do nich ziemi która znajduje się pod władzą Żydów. Izrael zezwolił Żydom na budowanie nielegalnych domów i nielegalnych zakładów przemysłowych na terytoriach okupowanych.
Żydzi niszczyli też buldożerami palestyńską infrastrukturę, sady i grunty rolne. Swoje bestialstwo Żydzi motywowali względami militarnymi. Zniszczenie setek tysięcy hektarów sadów drzew owocowych, pozbawiło pracy i źródeł utrzymania tysiące Palestyńczyków (którzy inwestowali majątki całych rodzin w sady które potem Żydzi zniszczyli).
Żydzi uniemożliwili Palestyńczykom dostęp do wody, w wyniku tego na jedną osobę Palestyńczycy zużywali 140 metrów kwadratowych, a Żydzi 2.400. Niedobór wody uniemożliwił rozwój palestyńskiego rolnictwa. W strefie Gazy Izrael zarekwirował 50% ziemi należącej do Palestyńczyków i przekazał ziemię tą 7500 żydowskim osadnikom (0,6% populacji), druga połowa ziemi musi wyżywić 1.300.000 Palestyńczyków. W wyniku działań Izraela żydowski osadnik ma 85 razy więcej ziemi niż Palestyńczyk a obszary zamieszkałe przez wypędzonych Palestyńczyków są przeludnione. Żydzi zabierają 79% wody spływającej z gór, 21% jest dostępnych dla Palestyńczyków. 100% wody z Jordanu przejmują Żydzi, Palestyńczycy nie dostają ani kropli. Na zachodnim brzegu Jordanu Żydzi na osobę zużywają 128 metrów kwadratowych wody a Palestyńczycy 26 metrów kwadratowych. Palestyńczycy by przetrwać muszą racjonować wodę. Izrael nielegalnie zajął 40% Zachodniego Brzegu Jordanu dla 200.000 nielegalnych żydowskich osadników stanowiących 10% populacji (w sumie na Zachodnim Brzegu mieszka 375.000 Żydów). Obszary palestyńskie nie mają ze sobą łączności, Palestyńczycy nie mogą kontaktować się ze sobą.
Zdaniem Finkelsteina Żydzi mają kłamać gdy twierdzą że zapewniają Palestyńczykom opiekę medyczną. W rzeczywistości Żydzi: uniemożliwili Palestyńczykom wyjazdy na studia medyczne za granicą, zbrojnie atakowali palestyńskie karetki pogotowia, mordowali palestyńskich lekarzy i pielęgniarzy, nie dopuszczali palestyńskich karetek pogotowia do obozów dla Palestyńczyków, aresztowali i torturowali palestyńskich lekarzy i pielęgniarki, niszczyli palestyńskie szpitale, bili, prześladowali i poniżali palestyńskich pacjentów i personel medyczny, ostrzeliwali palestyńskie szpitale i blokowali do nich dostęp, wymagając od Palestyńczyków starania się o zezwolenia na przejazd ambulansów nawet w nagłych wypadkach, wymagali od palestyńskich pacjentów przepustek pozwalających na przemieszczanie się do szpitali, blokowali i opóźniali przejazdy palestyńskich karetek. Z powodu żydowskich blokad palestyńscy pacjenci umierali (z pomimo że ich kłopoty zdrowotne były łatwe do wyleczenia). Sąd Najwyższy Izraela, rząd izraelski i armia izraelska uznali że Żydzi mają prawo atakować zbrojnie palestyńskie karetki pogotowia oraz Żydzi maja prawa nie dopuszczać do udzielania pomocy medycznej Palestyńczykom. Żydzi fałszywie głosili że palestyńskie karetki pogotowia przewożą ładunki terrorystyczne.
Żydzi uniemożliwili Palestyńczykom rozwój gospodarczy, korzystanie ze swobody gospodarczej, swobody wymiany handlowej między obozami. W ciągu 25 lat żydowskiej okupacji dochody Palestyńczyków spadł o 25%. Żydzi zniszczyli kwitnącą Palestynę swoją okupacją. Izrael czerpał duże dochody z okupacji Palestyny, z pieniędzy ukradzionych Palestyńczykom Żydzi wybudowali infrastrukturę Izraela. W wyniku żydowskiej okupacji PKB Palestyny spadł o 40%, dochód narodowy brutto spadł o 45%, bezrobocie wzrosło o 40%, 60% Palestyńczyków żyje poniżej progu ubóstwa za mniej niż dwa dolary dziennie. W Gazie 13% ludności jest silnie nie dożywione i ma bardzo zły stan zdrowia. Palestyńczycy nie umierają z głodu dzięki wsparciu państw arabskich. Palestyńczykom żydowską okupacje pomaga przetrwać wzajemna pomoc, bieda nie zniszczyła więzi między Palestyńczykami. Bieda na terytoriach okupowanych spowodowana jest żydowskimi zakazami przepływu palestyńskich towarów i osób.
Niektóre tereny Palestyńskie poddane są całodobowej godzinie policyjnej podczas której Palestyńczykom nie wolno wychodzić z domu. Okresy takiego całodobowego terroru trwają przez wiele tygodni (w Betlejem trwały 40 dni, w Nablusie 4 miesiące). Żydzi mordowali Palestyńczyków nie przestrzegających godziny policyjnej. Palestyńczycy tracili kilka godzin na przemieszczanie się na odległość kilku kilometrów bo muszą omijać żydowskie osiedla i drogi tylko dla Żydów. Ten terror dotykał 1.300.000 Palestyńczyków z koncentrowanych na 384 km kwadratowych. Tylko Żydzi (mający specjalne żółte tablice) mogli się poruszać się po głównych drogach Zachodniego Brzegu. Palestyńczycy (posiadacze zielonych tablic rejestracyjnych) nie mogli poruszać się po drogach dostępnych tylko Żydom. Żydzi uzasadniali swój terror potrzebą ochrony nielegalnych osadników żydowskich. Ograniczenia możliwości poruszania się dotknęły 3.000.000 Palestyńczyków, żadne ograniczenia nie dotknęły nielegalnych osadników żydowskich. Sami zaś osadnicy żydowscy mordowali Palestyńczyków. Na punktach kontrolnych Żydzi przetrzymywali Palestyńczyków przez wiele godzin na słońcu lub w deszczu, w małych klatkach.
Pod pretekstem walki z terroryzmem Żydzi wybudowali mur odgradzający tereny okupowane przez żydów od terenów palestyńskich. Mur odciął dużą cześć terytoriów palestyńskich od macierzy. Budowę muru skrytykował Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości za co został zaatakowany przez Żydów. Tylko 11% muru biegnie wzdłuż uznanej przez społeczność międzynarodową granicy Izraela (zwanej zieloną linią), 89% muru biegnie na terenach palestyńskich. Mur ma długość 680 kilometrów i szerokość (z całą instalacją) 60 metrów. Na mur składają się betonowe ściany, rowy, okopy, drogi i zasieki. Mur odciął Palestyńczyków od ich ziemi i dostępu do wody, 270.000 Palestyńczyków od terenów palestyńskich oraz dodatkowo 300.000 Palestyńczyków we wschodniej Jerozolimie, 400.000 Palestyńczyków od ich ziemi i gospodarstw. Mur uniemożliwił Palestyńczykom swobodę przemieszczania i dostęp do pracy, co spowodowało dalszy wzrost bezrobocia. Izrael przejął ziemie leżące za murem, oferując za nie odszkodowania w wysokości 10% ich wartości. Żydzi zniszczyli palestyńskie szklarnie, sady i uprawy które znalazły się za Murem. Za murem znalazło się 320.000 nielegalnych osadników żydowskich (80%) ogółu (osiedla nielegalnych osadników żydowskich w myśl prawa międzynarodowego są przestępstwem wojennym). Mur ma być ukoronowaniem aneksji terytoriów okupowanych (Zachodniego Brzegu Jordanu). Palestyńczycy mieszkający po żydowskiej stronie muru zostali wypędzeni do obozów. Mur jednak nie był końcem rozszerzania żydowskiej przestrzeni życiowej.
Zbrodnie Żydów usprawiedliwiał w swoich orzeczeniach Najwyższy Trybunał Sprawiedliwości czyli izraelski sąd najwyższy. Żydzi bezczelnie twierdzili że gremium to jest wzorem sprawiedliwości dla innych państw. Najwyższy Trybunał Sprawiedliwości nagminnie łamał elementarną sprawiedliwość i usprawiedliwia zbrodnie żydowskie, orzeka sprzecznie z prawem międzynarodowym, w sposób rasistowski. Trybunał ten pozbawił Palestyńczyków praw człowieka, zaakceptował torturowanie Palestyńczyków aż do ich śmierci, branie Palestyńczyków jako zakładników. Palestyńczycy nie mieli możliwości prawnych obrony przed izraelskimi sądami, jako dowody na niekorzyść Palestyńczyków traktowane są zeznania wymuszone torturami. Izraelskie sądy mogą skazywać Palestyńczyków na 10 lat więzienia za wywieszenie palestyńskiej flagi, ubranie w kolorach flagi palestyńskiej, podnoszenie palców w geście zwycięstwa. Palestyńczycy są długotrwale więzieni bez wyroków sądowych, areszt administracyjny trwa do półtorej roku. Żydzi więżą też nieletnich Palestyńczyków. Aresztowani Palestyńczycy pozbawieni są wszelkich praw.
Akceptacja społeczności międzynarodowej wobec rasistowskiej polityki Izraela
Norman Finkelstein w swojej książce stwierdził że społeczność międzynarodowa i organizacje praw człowieka milczą na temat żydowskiego terroru wobec Palestyńczyków. Wobec Izraela społeczność międzynarodowa stosuje niższe wymagania niż wobec innych krajów. Izrael i diaspora żydowska hojnie nagradza swoich obrońców.
Autor „Wielkiej hucpy” ubolewał że społeczność międzynarodowa nie dostrzega że syjonizm jest przejawem rasizmu tak jak nazizm. Finkelstein ubolewa też nad tym że kłamstwa syjonizmu są bezkrytycznie przyjmowane przez dogmatycznie filosemickie środowiska akademickie (Sartre głosił że Żydzi nie mają wad a jeżeli mają jakieś wady to z winny gojów).
Sojusznikiem Żydów we władzach USA jest Koalicja Chrześcijańska (Christian Coalition) wierny stronnik Izraela. Żydzi doceniali imperialna anty arabska politykę władz USA, równocześnie Żydzi głosili że USA wspiera Izrael bo jest krajem antysemickim i boi się napływu żydowskich imigrantów. Żydzi głosili że amerykanie to antysemici, pogrobowcy Hitlera, pragnący zniszczenia Izraela. Władze USA korzystały na żydowskiej propagandzie nowego antysemityzmu uznającej za antysemitów przeciwników agresji na Irak. Władze USA (jak Żydzi) uważały że Arabowie żywią nienawiść do USA bo zazdroszczą Amerykanom amerykańskiego stylu życia. Izraelski terror wobec Palestyńczyków wspierany miał być przez władze USA. Zdaniem Finkelsteina władze USA finansowały i wspierały Izrael ze szkodą dla amerykanów. Żydom w kontroli nad USA pomagać miało zmonopolizowanie przez nich amerykańskich mediów i amerykańskiego przemysł rozrywkowy, podporządkowanie sobie władzy i administracje. Władze USA dostarczały Żydom broń do mordowania Palestyńczyków i buldożery do niszczenia palestyńskich domów, sadów, pól uprawnych i infrastruktury. Stany Zjednoczone wspierają nazistowską politykę Izraela, politykę potępianą przez ONZ nie uznającą praw Izraela do terytoriów okupowanych.
Zdaniem autora „Wielkiej hucpy” tak jak kiedyś zachodni lewicowcy bronili stalinizmu tak współcześnie bronioną Izraela. Obrońcy Izraela piszą o arabskich atakach na Izrael, milcząc jednocześnie żydowskich atakach na Arabów. Obrońcy Izraela uzasadniają agresje żydowską potrzebą obrony Żydów.
Terror filosemityzmu
Według Finkelsteina Niemcy będące kiedyś wylęgarnią antysemityzmu współcześnie stały się inkubatorem filosemityzmu. Niemiecka przeszłość nie pozwalała Niemcom na realizm wobec Izraela. Niemcy wspierali żydowski rasizm, negowali zbrodniczość żydowskiego terroru, prześladowali krytyków żydowskiego rasizmu. We wszystkich krajach zachodnich prześladowani są wszyscy nie ulegający filosemityzmowi i zachowujący rozsądek. W Niemczech za antysemityzm i neonazizm uznano twierdzenia o: potrzebie niepodległej Palestyny, związkach USA z Izraelem, rasizmie Żydów wobec Palestyńczyków. W Niemczech uznano że wspieranie Palestyny jest pretekstem dla manifestowania antysemityzmu. Raport Unii Europejskiej za antysemityzm uznawał sympatie lewicy dla Palestyńczyków. Nawet Żydzi krytykujący żydowski rasizm doczekali się oskarżeń o antysemityzm. Żydzi głosili że antyglobaliści są antysemitami bo rozpowszechniają teorie spiskowe o spisku korporacji a każda spiskowa teoria dziejów jest z natury antysemicka.
Żydzi głosili że przeciwnicy ataku na Irak to antysemici. Żydzi przedstawiali Husajna jako nowego Hitlera. Żydzi głosili że kto przeciwstawia się ograniczeniu wolności obywatelskich, w imię walki z terroryzmem, ten jest antysemitą.
Krytycy żydowskiego rasizmu i terroru oskarżani byli przez Żydów są o antysemityzm. Diaspora żydowska na całym świecie broni prawa Izraela do tortur. Według Żydów każdy kto nie popierał żydowskiego rasizmu i terroru (tortur i mordów) był antysemitą. Współcześnie przeciwnicy żydowskiego rasizmu i terroru byli traktowani przez filosemitów i Żydów, jak za czasów ZSRR krytycy sowieckiego terroru byli traktowani przez zachodnią skrajna lewicę, jedni i drudzy nazywani byli faszystami. Zapanował przymus bezkrytycznego wielbienia Żydów.
Dla interesów Żydów zagrożeniem stał internet i swobodny przepływ informacji. W internecie jednostki mogą swobodnie prezentować fakty sprzeczne z interesem Żydów. W związku z tym Żydzi i filosemici po zmonopolizowani tradycyjnych media Żydzi domagali się by dostawcy internetu cenzurowali i usuwali treści niepożądane przez Żydów. Żydzi chcieli by władze państwowe karały dostawców internetu za istnienie stron niepożądanych przez Żydów. Żydzi chcieli zakazu wszelkiej krytyki Izraela i Żydów w internecie. Żydzi żądają gloryfikowania Żydów i Izraela w internecie. Obiektywizm według Żydów w mediach polega na filosemityzmie i braku krytyki Żydów.
Żydzi zdaniem Finkelsteina zakazali: dostrzegania analogii miedzy postępowaniem nazistów a polityka Izraela, używania do opisu polityki Izraela sformułowań (np. słowa zasieki) kojarzących się z nazizmem. Terrorowi filosemityzmu sprzyjało to że Żydzi przypisywali tylko sobie cierpienia podczas II wś, to że Żydzi zmonopolizowali holocaust, oraz to że Żydzi kreowali holocaust na największą tragedie w dziejach ludzkości.
Antysemityzm
Według Finkelsteina oskarżenia o antysemityzm i holocaust służą Żydom do usprawiedliwiania swoich niegodziwości. Oskarżenia o antysemityzm są: przesadzone, nieusprawiedliwione, nieprawdziwe, nie dostrzegają prawdziwych przyczyn krytyki pod adresem Żydów. Gdyby Żydzi chcieli ograniczyć nowy antysemityzm wycofali by się z Izraela. Dzisiejszy antysemityzm Żydzi postrzegają jako kontynuacje nazizmu. Żydzi uważają że każdego kogo nie lubią mogą porównywać do nazistów i Hitlera.
Współcześnie wśród Żydów pokutować ma zabobon o nowym zjawisku zwanym nowym antysemityzmem. Żydzi twierdzą że nowy antysemityzm jest groźniejszy od nazizmu. Zabobon nowego antysemityzmu narodził się na początku lat siedemdziesiątych XX wieku. W 1972 roku przejawem nowego antysemityzmu miał być według Żydów musichall Jezus Chrystus Super Star. Zdaniem Żydów rockowe misterium pasyjne utrwalać miało negatywny wizerunek (pełnych nienawiści do Jezusa) Żydów i żydowskich kapłanów. W 2004 identycznie atakowana była „Pasja” Mela Gipsona. Żydzi z ADL zaatakowali „Pasje” by wzbudzić w ludziach niechęć do Żydów co umożliwiać miało Żydom narzekanie na antysemityzm.
Nowy antysemityzm miał według Żydów polegać na: wrogości do poczynań Izraela i krytyce imperialistycznej polityki państwa żydowskiego, obronie praw Palestyńczyków i prawa Palestyny do samostanowienia, dostrzeganiu że Żydzi w USA zajmują nieproporcjonalnie wysoką pozycje. Nową cechą nowego antysemityzmu jest też jego lewicowy charakter. Żydzi postrzegają lewicową krytykę żydowskiego rasizmu jako bardzo niebezpieczną. Lewicowość nowego antysemityzmu spowodowała zbliżenie Żydów z amerykańską prawicą (prawica religijna jest w USA pro izraelska w odróżnieniu od anty izraelskich liberałów). Według Żydów wyrazem walki z nowym antysemityzmem jest realizowanie polityki Izraela. Żydzi postrzegali nowy antysemityzm jako wielkie zagrożenie bo ma on niewiele wspólnego z tradycyjnym antysemityzmem. Żydów rozczarował w USA nowy antysemityzm murzynów. Murzyni według Żydów okazali się nie lojalni wobec rzekomej troski Żydów o los murzynów i dostęp dla kolorowych do praw obywatelskich. Żydzi w USA dlatego też byli przeciwni akcji afirmacyjnej, dodatkowo preferencje dla kolorowych naruszać miały żydowski monopol dostępu do prestiżowych i dobrze płatnych zawodów.
Według Żydów nowi antysemici krytykują Izrael z pobudek rasistowskich. Klasyczni antysemici mieli rzekomo krytykować Żydów z pobudek religijnych i nienawiści do judaizmu. Zdaniem Żydów nowy antysemityzm doprowadzi do nowego holocaustu. Żydzi postrzegają Izrael jako twierdze oblężoną przez rządnych mordu antysemitów. Według Żydów przyczyną niechęci Arabów do Żydów nie jest żydowska okupacja Palestyny ale irracjonalne przesądy.
Żydzi by udowodnić istnienie nowego antysemityzmu: przesadzają w niewyobrażalny sposób, zniekształcają fakty, nie dostrzegają że krytyka Izraela jest w pełni uzasadniona, uogólniają krytykę Izraela na wszystkich Żydów. W wielu raportach organizacji poza rządowych i międzynarodowych (np. Unii Europejskiej) udowodniono że żydowskie oskarżenia o antysemityzm nie mają uzasadnienia. Żydzi wymyślają rzekome, w rzeczywistości nie istniejące przejawy antysemityzmu (co było wyrazem chorej fantazji Żydów nieustannie obsadzających się w roli ofiar). Fantazje żydowskie na temat przejawów nowego antysemityzmu nie znalazły potwierdzenia w rzeczywistości. Rzekome dowody antysemityzmu okazują się naciągane. Żydzi wszędzie dostrzegali i węszyli antysemityzm, pomimo że w Unii Europejskiej w ciągu ostatnich 15 lat nie było żadnego zabójstwa ani uszkodzenia ciała z powodów antysemickich (w Unii Europejskiej nie lubiani są muzułmanie a nie Żydzi). Żydzi na całym świecie, gdy ktoś z wyzywa Żyda lub przyśle mu list pełen wulgaryzmów, robią globalna, histeryczną hucpę.
Zdaniem autora „Wielkiej hucpy” powodem niechęci do Żydów jest prześladowanie przez Izrael Palestyńczyków. Izrael jest winny ekspansji antysemityzmu. Żydzi jednak nie przyjmują do wiadomości tego że mogą sami być odpowiedzialni za niechęć do Żydów, że istnieje związek między agresją Żydów a antysemityzmem. Żydzi nie akceptują związku między działaniami Żydów a antysemityzmem bo narusza to dogmat o irracjonalności holocaustu (według Żydów wszelka niechęć do nich jest z swej natury irracjonalna). Żydzi głoszą irracjonalność antysemityzmu uzasadniając tym że Żydzi z natury nie są zdolni do czynienia zła. Antysemityzm więc, według Żydów, jest przyrodzonym i irracjonalnym szaleństwem gojów. Żydzi uważają że ich słuszne postępowanie wywołuje antysemityzm, że goje mają słuszne poczucie niższości wobec Żydów a gojskie poczucie niższości przeradza się w zazdrość (o cudowną żydowskość), a gojska zazdrość przeradza się w antysemityzm. Żydzi zawsze uważają że są niewinni, a antysemici są chorzy z nienawiści. Żydzi w Izraelu widzą swoją emanacje więc krytykę Izraela odbierają jako antysemicką krytykę Żydów. Politycznym wyrazem jedności Żydów i Izraela jest syjonizm.
Palestyńczycy ofiarami żydowskiego rasizmu
W czasie świat Bożego Narodzenia w Palestynie rozegrał się kolejny akt rasistowskich prześladowań Palestyńczyków przez Żydów. Jedną z niewielu książek na ten temat jest praca Normana Finkelsteina pt „Wielka Hucpa” (wydana pod koniec 2005 roku).
Korzenie żydowskiego rasizmu wobec Palestyńczyków
Głównym ideologiem żydowskiego XIX wiecznego nacjonalizmu był Teodor Herzl, żyjący w latach 1860-1904 twórca syjonizmu. Syjoniści głosili potrzebę stworzenia państwa żydowskiego w Palestynie. Powodem potrzeby stworzenia państwa żydowskiego miała być niemożność asymilacji Żydów i groźba prześladowania Żydów. Najpopularniejszą lokalizacją państwa żydowskiego była Palestyna. W 1870 roku Żydzi francuscy z Alliance Israelite Universalle, za pieniądze Rotszylda, kupili w Palestynie kawałek ziemi z przeznaczeniem na żydowskie osadnictwo. Pogromy urządzane przez carską Rosje uwiarygodniły idee syjonistów. W 1897 w Bazylei odbył się pierwszy kongres syjonistyczny. Rozwój syjonizmu zaniepokoił arabów (w 1911 powstał w Paryżu Al Fatah). W wyniku deklaracji Balfoura po I wś do Palestyny przybyło 700.000 syjonistów (mających poparcie międzynarodowe i przeszkolonych wojskowo). W 1948 roku Izrael ogłosił deklaracje niepodległość. Syjonizm okazawszy się skutecznym stał się ideologią państwową i zdeterminował ustrój Izraela czyniąc go (zdaniem Finkelsteina) rasistowskim. Rasistowski ustrój wynikać miał z rasistowskiego zabobonu o narodzie wybranym (zabobonu który Żydzi chcą narzucić reszcie świata i na podstawie którego zakazują krytykowania swoich poczynań).
Zdaniem Normana Finkelsteina Żydzi kłamali że Palestyna była niezamieszkana gdy zaczęli do niej przybywać (w rzeczywistości po I wś Palestynę zamieszkiwało 700.000 Palestyńczyków). Równocześnie Żydzi mieli kłamać że w 1948 roku kraje arabskie namawiały Palestyńczyków do opuszczenia Palestyny.
Zdaniem autora „Wielkiej hucpy” Żydzi uważają że judaistyczne zabobony religijne dają im prawo do ziem na Bliskim Wschodzie niezbędnych do zbudowania Izraela. By zrealizować swoje nacjonalistyczne rojenia Żydzi nie wahali się poświęcać nawet ofiar holocaustu, ryzykować życia dzieci. (s.179) „Pod konie wojny w 1945 roku Ben-Gurion i inni przywódcy syjonistyczni zablokowali plany przesiedlenia tysięcy dzieci o nadwątlonym zdrowiu, ocalonych z holocaustu” do Izraela. Zdaniem twórców Izraela dzieci te swoją słabością mogłyby zniechęcać do przyjmowania imigrantów żydowskich w Palestynie. Żydzi chcieli też wymusić na Brytyjczykach swobodny wjazd do Izraela wysyłając rozlatujący się statek Exodus załadowany żydowskimi dziećmi.
W 1948 Żydzi wygnali Palestyńczyków z Palestyny. Akcja wypędzeń była zaplanowana. Palestyńczykom odebrano ziemie, domy, możliwość pracy i środki do życia. Usprawiedliwieniem dla czystek etnicznych dokonywanych przez Żydów stał się holocaust. Zdaniem Finkelsteina do 1967 roku Żydów nie interesował holocaust. Po 1967 roku Żydzi mieli zacząć wykorzystywać holocaust do usprawiedliwiania swoich zbrodni. Współcześnie amerykańscy Żydzi stali się orędownikami Izraela i jego rasistowskiej polityki, z prześladowaniem spotykają się osoby przeciwstawiające się rasistowskiej polityce Izraela, wypędzeniu milionów Palestyńczyków, zniszczeniu palestyńskich domów, odebraniu Palestyńczykom możliwości pracy.
Żydowska rasistowska propaganda
Zdaniem autora „Wielkiej hucpy” Żydzi mają głosić niższość rasową Palestyńczyków (nie wprost ale) dehumanizując ich w swoich opisach, odmawiać Palestyńczykom wszelkich praw. Żydzi mieli głosić że cały świat chce ich wymordować oraz że Arabowie chcą kontynuować dzieło Hitlera pomimo że Żydzi rzekomo chcą pokoju. Żydzi mieli też zdaniem Finkelsteina głosić że wszyscy Europejczycy odpowiadają za holocaust (bo kiedyś rzekomo mieli wspierać Hitlera). Współcześni rzekomo antysemiccy Europejczycy wspierać mają rzekomy arabski holocaust dokonywany na Żydach. Żydzi głosić mają też że Izrael powstał bo Europejczycy specjalnie wygnali Żydów na pustynie pomiędzy wrogich Żydom Arabów. Zdaniem Żydów powstanie Izraela jest wyrazem spisku świata mającym na celu eksterminacje Żydów, Izrael został stworzony jako obóz koncentracyjny dla Żydów. W związku z rzekomą powszechną nienawiścią do Żydów Żydzi dają sobie prawo do odwetu i mordowania rodzin tak zwanych terrorystów. W celu obrony Izraela żydowska doktryna obronna zakłada w wypadku agresji na Izrael atomowy odwet na agresora i wszystkie okoliczne kraje (też nie zaangażowane w konflikt państwa Unii Europejskiej). Szantaż ten ma wymusić na społeczności międzynarodowej nieustanną troskę o bezpieczeństwo Izraela.
Żydzi mieli głosić że Palestyńczycy są bardziej zdeprawowani od nazistów, że Arabowie są pogrobowcami nazistów, a nacjonalizm arabski jest gorszy od nazizmu (praktyka ta nie zamierzenie skutkuje usprawiedliwianiem nazizmu). Zdaniem autora „Wielkiej hucpy” Żydzi i filosemici mają kolportować niestworzone bujdy na temat palestyńskich „terrorystów” i perwersyjnych motywów nimi rządzących (według żydowskich politycznych pornografów Palestyńczycy gwałcą Palestynki by zostały samobójczyniami, a palestyńscy samobójcy zakażają się AIDS by swoją krwią skazić Żydów). Żydzi mają też głosić że Palestyńczycy roznoszą choroby, a palestyński ruch oporu wykorzystuje palestyńskie dzieci w charakterze żywych tarcz.
Żydowskie rasistowskie prześladowania Palestyńczyków
Żydzi twierdzić mieli że Palestyńczycy korzystają na żydowskiej okupacji, pomimo to Norman Finkelsteina w swej książce „Wielka Hucpa” opisał dziesiątki przykładów żydowskich zbrodni i rasizmu (jednym przejawów rasistowskiej polityki Izraela miała być w 1982 izraelska inwazja na Liban i eksterminacja ludności cywilnej przez żydowskich żołnierzy). Międzynarodowa społeczność żydowska broni poczynań Izraela pomimo że Izrael był winny zbrodni. Żydzi na całym świecie akceptują mordowanie Palestyńczyków, usprawiedliwiają żydowskie zbrodnie, albo nie przyjmują do wiadomości win armii izraelskiej. Żydzi wbrew faktom twierdzą że Izrael przestrzega praw człowieka. Innego zdania były organizacje broniące praw człowieka: Human Rights Watch i Amnesty International. Amnesty International i inne organizacje pozarządowe w swoich raportach donosiły o mordowaniu palestyńskich dzieci i dorosłych przez Żydów i o torturowaniu Palestyńczyków. Amnesty International w swych raportach krytykowała rasizm i terror Izraela wobec Palestyńczyków. Human Rights Watch i Amnesty International krytykowała w swoich raportach używanie przez Izrael broni palnej do mordowania demonstrantów, głównie dzieci rzucających kamieniami. Zdaniem Human Rights Watch i Amnesty International Izrael z rozmysłem łamał prawa człowieka.
Zdaniem Finkelsteina Żydzi przypisywali sobie prawo do terroru, torturowania i mordowania Palestyńczyków, niszczenia palestyńskich domów. Żydzi odmawiali Palestyńczykom prawa do obrony. Żydzi kłamali że nie zabijają palestyńskich kobiet i dzieci, negowali istnienie palestyńskich ofiar żydowskiego terroru. Podczas gdy w rzeczywistości Żydzi mieli dla zabawy, bez jakiejkolwiek przyczyny, ale za to z rozmysłem, mordować Palestyńczyków lub trwale ich okaleczać. Żydom terror wobec Palestyńczyków miał sprawiać ogromną przyjemność. W czasie pierwszej intifady (od grudnia 1987 roku do października 2000) Żydzi zamordować mieli 1593 Palestyńczyków, nie licząc Palestyńczyków którzy zmarli bo Żydzi nie dopuścili do udzielenia im pomocy medycznej. Na jednego zabitego żołnierza żydowskiego przypadało dwadzieścioro zamordowanych przez Żydów palestyńskich cywilów. Żydzi w celu stłumienia pierwszej intifady użyli miliona sztuk amunicji. Żydowscy żołnierze bezkarnie (zabijanie Palestyńczyków nie jest przestępstwem), z rozmysłem, świadomie mordowali palestyńskie dzieci i ich rodziców, kobiety i starców. Żydzi mieli zamordować 5 razy więcej palestyńskich dzieci niż palestyńscy zamachowcy izraelskich. Broń do mordowania Palestyńczyków dostarczają Żydom USA, Kanada i Wielka Brytania. Żydowscy żołnierze mieli używać Palestyńczyków w charakterze żywych tarcz, w czasie ataków na palestyński ruch oporu. Żydzi prowokowali Palestyńczyków by mieć pretekst do ich mordowania, żołnierze izraelscy urządzali polowania na Palestyńczyków.
Jednym z zamordowanych, przez żydowskich żołnierzy, palestyńskich dzieci była Iman Alhamas trzynastoletnia Palestynka. Iman zamordował (w 2004 roku) żydowski żołnierz strzelając jej dwa razy, z bliskiej odległości, w głowę. Dodatkowo żydowski żołnierz do rannej dziewczynki wystrzelił 22 pociski, w tym 7 w okolice głowy. Sześcioletniego Muhameda Aaraja żydowscy żołnierze zamordowali, strzałem z bliskiej odległości, gdy przed domem jadł kanapkę.
Od intifady Al Aksa zabijanie działaczy palestyńskich miało być oficjalna polityka Izraela. Przed Intifadą działaczy palestyńskich zabijały żydowskie oddziały skrytobójców. Część Izraelczyków sprzeciwia się mordowaniu Palestyńczyków. Zdaniem autora „Wielkiej hucpy” Izrael planowo i metodycznie mordował palestyńskich działaczy, celem tych zbrodni nie jest powstrzymanie terroryzmu ale eksterminacja Palestyńczyków. Żydzi mieli mordować palestyńskich działaczy by nie dopuścić do procesu pokojowego i sprowokować palestyński terroryzm. Dominująca większość Żydów popierała dokonywanie przez Izrael zbrodni wojennych i izraelską politykę eksterminacji narodu palestyńskiego.
Izrael jako jedyne państwo miał usankcjonować tortury. Torturowanie Palestyńczyków miało być w Izraelu rutyną. Żydzi mieli torturować Palestyńczyków metodycznie i rutynowo. Podczas torturowania Palestyńczyków żydowska bezpieka i policja: biła (związanych, zakneblowanych i skutych Palestyńczyków po całym ciele łącznie z genitaliami, pięściami i pałkami), uderzała głową zatrzymanych w ściany by powodować trwałe urazy, polewał nagie ofiary zimną wodą w zimie, topiła wciskając głowy torturowanych w muszle klozetowe, groził więzionym i ich rodzinom, stosowała agresje werbalną, pozbawiała snu, zakładała przesłuchiwanym worki na głowy by nie mogli swobodnie oddychać, zawiązywała przesłuchiwanym oczy, wieszała Palestyńczyków za nadgarstki, poniżała seksualnie, raziła prądem, zamykała w stalowych skrzyniach (wielkości metr na metr lub mniej, w których ofiary żydowskich oprawców miały stać przez wiele godzin mając tylko małą szparę na powietrze, zima szafy te stały na dworze by palestyńskie ofiary zamarzały), zamykała w bunkrach wielkości trumny, zmuszała do stania skutych ofiar przez wiele dni, trzymała ofiary pod strumieniem lodowatego powietrza, głodziła, pozbawiała urządzeń sanitarnych w celach, pozbawiała więzionych Palestyńczyków opieki medycznej, krępowała kończyny i wiesza za nie ofiary na długie godziny (s.215) „bez wody i pożywienia, czasem na zewnątrz, niezależnie od pogody”. Żydowscy lekarze mieli leczyć torturowanych by móc ich dłużej torturować. Torturowani Palestyńczycy w większości byli niewinni, a (s.215) „standardowa procedura przesłuchań w Gazie to naprzemienne bicie i pakowanie do lodówki” czyli do metalowych szaf stojących na zewnątrz budynków. Żydzi wykorzystywać mieli podczas torturowania Palestyńczyków technikę al Szabach polegającą na wiązaniu przesłuchiwanemu rąk od tyłu i nóg, wieszaniu go za te związane ręce, w worku na głowie, na dwanaście godzin. Żydowscy bezpieczniacy wykorzystywali też technikę zwaną banan polegającą na położeniu na plecach na taborecie przesłuchiwanego, przywiązaniu rąk i nóg do nóg taboretu. Inna wersja „banana” polega na związaniu z tyłu ciała rąk i nóg. Tak wygięte i odsłonięte ciało przesłuchiwanego pozwala żydowskiemu śledczemu na bicie ofiary w jak najbardziej bolesny sposób. Żydzi rutynowo mieli bić swoje ofiary: pięściami, pałkami, butami, wszelkimi ruchomymi przedmiotami, specjalnymi narzędziami do bicia. Żydzi mieli bić (zdaniem Finkelsteina) swoje ofiary po: twarzy, klatce piersiowej, jądrach, brzuchu i wszystkich innych częściach ciała. Żydzi mieli bezterminowo aresztować Palestyńczyków na podstawie decyzji administracyjnej. Żydzi mieli torturami wymuszają od niewinnych Palestyńczyków fałszywe przyznania się do winny. Ofiarami tortur były setki tysięcy zatrzymanych Palestyńczyków. Spośród zatrzymanych przez Żydów Palestyńczyków 85% było torturowanych. Wielu z pośród zatrzymanych Palestyńczyków umierało w wyniku stosowania przez Żydów tortur. Amnesty International uznała że Izrael jest jedynym państwem który w praktyce zalegalizował tortury. Rząd Izraela i Sąd Najwyższy zezwoliły na stosowanie tortur. Torturami Żydzi mieli zmusić Palestyńczyków do kolaboracji. Tortury stosowane w Izraelu miały być o wiele bardziej bolesne niż stosowane przez Wielką Brytanie do walki z IRA. Od 1999 roku zakazano stosowania tortur w Izraelu, w rzeczywistości można torturować dalej jeżeli śledczy subiektywnie oceniają że może to ocalić czyjeś życie.
Żydzi niszczyli palestyńskie domy, czyniąc Palestyńczyków bezdomnymi, blokują pomoc humanitarna dla Palestyńczyków. Żydzi niszczyli palestyńskie domy od 1967 roku. Żydzi niszczyli palestyńskie domy w ramach odwetu za czyny w których w 40% nie zginą Żyd. Palestyńczycy w odwecie nie niszczą domów Żydów którzy atakowali Palestyńczyków. Od 1967 roku do 1987 roku Żydzi zburzyli lub zajęli 1400 palestyńskich domów, od 1988 do 1992 roku zajęli lub zniszczyli 700 palestyńskich domów. W sumie między 1987 rokiem a 1999 wyburzono 2400 domów, a 14500 Palestyńczyków zostało bezdomnymi, w tym 6000 dzieci. W samym 2004 Żydzi zajęli lub zniszczyli 600 domów w których mieszkało 4000 osób, prócz tego w maju 2004 Żydzi w Rafalah zniszczyli domy 160.000 Palestyńczyków (10% populacji). W czasie pogromu w Rafalah Żydzi zniszczyli też sklepy, kanalizacje, okoliczne pola uprawne, zamordowali 52 Palestyńczyków w tym 11 dzieci i 18 osób nie uzbrojonych, Żydzi zabijali też zwierzęta gospodarskie. Pretekstem do pogromu Palestyńczyków było istnienie rzekomych tuneli. Żydzi sukcesywnie, z roku na rok pozbawiali coraz więcej palestyńskich rodzin całego majątku. Żydzi dawali Palestyńczykom maksymalnie godzinę na opuszczenie domu, często jest to tylko kwadrans. Po tym czasie żydowskie buldożery niszczyły wszystko. Również ziemia należąca do Palestyńczyków podlegała żydowskiej konfiskacie. Drugim na świecie krajem w którym wyburzano domy podejrzanych był Irak Saddama Husajna. Wyburzanie palestyńskich domów i konfiskata palestyńskiej ziemi następowała na podstawie decyzji administracyjnej (czyli decyzji żydowskiej armii), najczęściej wobec podejrzanych którzy w końcu okazują się nie winni. Wysoki Trybunał Sprawiedliwości (czyli żydowski Sąd Najwyższy) określił ramy prawne wyburzeń i konfiskat. Izrael stosował odpowiedzialność zbiorową za rzekome winny krewnego. Pomimo że wyburzanie domów jest sprzeczne z prawem międzynarodowym Żydzi w Izraelu i na całym świecie popierali konfiskaty i wyburzenia palestyńskich domów i ziemi. Żydzi do tej pory wyburzyli domy 32% osób aresztowanych, 21% poszukiwanych i 47% zmarłych. Wyburzano domy które podejrzani tylko wynajmowali. 50% wyburzonych domów nie należało do rodziny podejrzanego lub znajdowało się obok domu podejrzanego. Celem wyburzeń jest spowodowanie cierpień rodziny podejrzanego. . Żydzi nawoływali też do niszczenia całych wsi i osiedli w których zamieszkiwali palestyńscy podejrzani. Palestyńskie domy burzone były w celu rozszerzenia żydowskiej przestrzeni życiowej. Palestyńskie domy wyburzane przez Żydów były umeblowane i zamieszkałe przez rodziny wielopokoleniowe, Żydzi wyburzali również domy niedawno co wybudowane i w budowie. Dodatkowo Palestyńczycy musieli Żydom płacić za wyburzenie własnych domów 25.000 USD. Żydzi wyburzali palestyńskie domy również by realizować interesy żydowskiego przemysłu lub osadników. Wyburzenia domów miały miejsce najczęściej w środku nocy i bez ostrzeżenia. Nocą pod palestyńskimi domami pojawiały się buldożery i czołgi. Żydzi niszczyli całe palestyńskie osiedla pod byle jakim pretekstem. Izrael odmawiał płacenia odszkodowań za dokonane zniszczenia. Żydzi niszczyli po wielokroć domy i osiedla Palestyńczyków których już kilkukrotnie wypędzili z domów rodzinnych. Ofiarami żydowskich wyburzeń padają często najbiedniejsi Palestyńczycy. Żydzi zniszczyli tysiące domów, setki budynków publicznych i przemysłowych, obszary ziemi uprawnej. Palestyńczycy wypędzeni z domów pozbawieni byli najczęściej pracy i źródeł utrzymania. Dziesiątki tysięcy Palestyńczyków żyło w strachu że zostaną wypędzeni a ich domy zostaną zniszczone. Po wyburzeniu domów Palestyńczycy często przeszukiwali gruzy licząc że odnajdą coś z przedmiotów nie zbędnych do życia. W Dżeninie Żydzi zniszczyli obóz dla 4000 uchodźców Palestyńskich czyniąc Palestyńczyków bezdomnymi. Żydzi często niszczyli domy razem z znajdującymi się w ich wnętrzu mieszkańcami, bardzo wielu Palestyńczyków ginęło podczas żydowskich zbrodni. Nie ostrzeżeni i niepełnosprawni Palestyńczycy, kobiety, dzieci, starcy, mężczyźni, nie mają szansy uciec. Żołnierze żydowscy mordowali Palestyńczyków usiłujących pomóc pogrzebanym żywcem. Wielu Żydów chwaliło się wyburzaniem domów z Palestyńczykami w środku. Żydzi wyburzali Palestyńskie domy nie tylko buldożerami ale i materiałami wybuchowymi.
W 2000 roku Sąd Najwyższy Izraela ponownie orzekł że Arabowie nie mogą kupować ziemi w Izraelu. Izrael zabronił Arabom budowania domów na należącej do nich ziemi która znajduje się pod władzą Żydów. Izrael zezwolił Żydom na budowanie nielegalnych domów i nielegalnych zakładów przemysłowych na terytoriach okupowanych.
Żydzi niszczyli też buldożerami palestyńską infrastrukturę, sady i grunty rolne. Swoje bestialstwo Żydzi motywowali względami militarnymi. Zniszczenie setek tysięcy hektarów sadów drzew owocowych, pozbawiło pracy i źródeł utrzymania tysiące Palestyńczyków (którzy inwestowali majątki całych rodzin w sady które potem Żydzi zniszczyli).
Żydzi uniemożliwili Palestyńczykom dostęp do wody, w wyniku tego na jedną osobę Palestyńczycy zużywali 140 metrów kwadratowych, a Żydzi 2.400. Niedobór wody uniemożliwił rozwój palestyńskiego rolnictwa. W strefie Gazy Izrael zarekwirował 50% ziemi należącej do Palestyńczyków i przekazał ziemię tą 7500 żydowskim osadnikom (0,6% populacji), druga połowa ziemi musi wyżywić 1.300.000 Palestyńczyków. W wyniku działań Izraela żydowski osadnik ma 85 razy więcej ziemi niż Palestyńczyk a obszary zamieszkałe przez wypędzonych Palestyńczyków są przeludnione. Żydzi zabierają 79% wody spływającej z gór, 21% jest dostępnych dla Palestyńczyków. 100% wody z Jordanu przejmują Żydzi, Palestyńczycy nie dostają ani kropli. Na zachodnim brzegu Jordanu Żydzi na osobę zużywają 128 metrów kwadratowych wody a Palestyńczycy 26 metrów kwadratowych. Palestyńczycy by przetrwać muszą racjonować wodę. Izrael nielegalnie zajął 40% Zachodniego Brzegu Jordanu dla 200.000 nielegalnych żydowskich osadników stanowiących 10% populacji (w sumie na Zachodnim Brzegu mieszka 375.000 Żydów). Obszary palestyńskie nie mają ze sobą łączności, Palestyńczycy nie mogą kontaktować się ze sobą.
Zdaniem Finkelsteina Żydzi mają kłamać gdy twierdzą że zapewniają Palestyńczykom opiekę medyczną. W rzeczywistości Żydzi: uniemożliwili Palestyńczykom wyjazdy na studia medyczne za granicą, zbrojnie atakowali palestyńskie karetki pogotowia, mordowali palestyńskich lekarzy i pielęgniarzy, nie dopuszczali palestyńskich karetek pogotowia do obozów dla Palestyńczyków, aresztowali i torturowali palestyńskich lekarzy i pielęgniarki, niszczyli palestyńskie szpitale, bili, prześladowali i poniżali palestyńskich pacjentów i personel medyczny, ostrzeliwali palestyńskie szpitale i blokowali do nich dostęp, wymagając od Palestyńczyków starania się o zezwolenia na przejazd ambulansów nawet w nagłych wypadkach, wymagali od palestyńskich pacjentów przepustek pozwalających na przemieszczanie się do szpitali, blokowali i opóźniali przejazdy palestyńskich karetek. Z powodu żydowskich blokad palestyńscy pacjenci umierali (z pomimo że ich kłopoty zdrowotne były łatwe do wyleczenia). Sąd Najwyższy Izraela, rząd izraelski i armia izraelska uznali że Żydzi mają prawo atakować zbrojnie palestyńskie karetki pogotowia oraz Żydzi maja prawa nie dopuszczać do udzielania pomocy medycznej Palestyńczykom. Żydzi fałszywie głosili że palestyńskie karetki pogotowia przewożą ładunki terrorystyczne.
Żydzi uniemożliwili Palestyńczykom rozwój gospodarczy, korzystanie ze swobody gospodarczej, swobody wymiany handlowej między obozami. W ciągu 25 lat żydowskiej okupacji dochody Palestyńczyków spadł o 25%. Żydzi zniszczyli kwitnącą Palestynę swoją okupacją. Izrael czerpał duże dochody z okupacji Palestyny, z pieniędzy ukradzionych Palestyńczykom Żydzi wybudowali infrastrukturę Izraela. W wyniku żydowskiej okupacji PKB Palestyny spadł o 40%, dochód narodowy brutto spadł o 45%, bezrobocie wzrosło o 40%, 60% Palestyńczyków żyje poniżej progu ubóstwa za mniej niż dwa dolary dziennie. W Gazie 13% ludności jest silnie nie dożywione i ma bardzo zły stan zdrowia. Palestyńczycy nie umierają z głodu dzięki wsparciu państw arabskich. Palestyńczykom żydowską okupacje pomaga przetrwać wzajemna pomoc, bieda nie zniszczyła więzi między Palestyńczykami. Bieda na terytoriach okupowanych spowodowana jest żydowskimi zakazami przepływu palestyńskich towarów i osób.
Niektóre tereny Palestyńskie poddane są całodobowej godzinie policyjnej podczas której Palestyńczykom nie wolno wychodzić z domu. Okresy takiego całodobowego terroru trwają przez wiele tygodni (w Betlejem trwały 40 dni, w Nablusie 4 miesiące). Żydzi mordowali Palestyńczyków nie przestrzegających godziny policyjnej. Palestyńczycy tracili kilka godzin na przemieszczanie się na odległość kilku kilometrów bo muszą omijać żydowskie osiedla i drogi tylko dla Żydów. Ten terror dotykał 1.300.000 Palestyńczyków z koncentrowanych na 384 km kwadratowych. Tylko Żydzi (mający specjalne żółte tablice) mogli się poruszać się po głównych drogach Zachodniego Brzegu. Palestyńczycy (posiadacze zielonych tablic rejestracyjnych) nie mogli poruszać się po drogach dostępnych tylko Żydom. Żydzi uzasadniali swój terror potrzebą ochrony nielegalnych osadników żydowskich. Ograniczenia możliwości poruszania się dotknęły 3.000.000 Palestyńczyków, żadne ograniczenia nie dotknęły nielegalnych osadników żydowskich. Sami zaś osadnicy żydowscy mordowali Palestyńczyków. Na punktach kontrolnych Żydzi przetrzymywali Palestyńczyków przez wiele godzin na słońcu lub w deszczu, w małych klatkach.
Pod pretekstem walki z terroryzmem Żydzi wybudowali mur odgradzający tereny okupowane przez żydów od terenów palestyńskich. Mur odciął dużą cześć terytoriów palestyńskich od macierzy. Budowę muru skrytykował Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości za co został zaatakowany przez Żydów. Tylko 11% muru biegnie wzdłuż uznanej przez społeczność międzynarodową granicy Izraela (zwanej zieloną linią), 89% muru biegnie na terenach palestyńskich. Mur ma długość 680 kilometrów i szerokość (z całą instalacją) 60 metrów. Na mur składają się betonowe ściany, rowy, okopy, drogi i zasieki. Mur odciął Palestyńczyków od ich ziemi i dostępu do wody, 270.000 Palestyńczyków od terenów palestyńskich oraz dodatkowo 300.000 Palestyńczyków we wschodniej Jerozolimie, 400.000 Palestyńczyków od ich ziemi i gospodarstw. Mur uniemożliwił Palestyńczykom swobodę przemieszczania i dostęp do pracy, co spowodowało dalszy wzrost bezrobocia. Izrael przejął ziemie leżące za murem, oferując za nie odszkodowania w wysokości 10% ich wartości. Żydzi zniszczyli palestyńskie szklarnie, sady i uprawy które znalazły się za Murem. Za murem znalazło się 320.000 nielegalnych osadników żydowskich (80%) ogółu (osiedla nielegalnych osadników żydowskich w myśl prawa międzynarodowego są przestępstwem wojennym). Mur ma być ukoronowaniem aneksji terytoriów okupowanych (Zachodniego Brzegu Jordanu). Palestyńczycy mieszkający po żydowskiej stronie muru zostali wypędzeni do obozów. Mur jednak nie był końcem rozszerzania żydowskiej przestrzeni życiowej.
Zbrodnie Żydów usprawiedliwiał w swoich orzeczeniach Najwyższy Trybunał Sprawiedliwości czyli izraelski sąd najwyższy. Żydzi bezczelnie twierdzili że gremium to jest wzorem sprawiedliwości dla innych państw. Najwyższy Trybunał Sprawiedliwości nagminnie łamał elementarną sprawiedliwość i usprawiedliwia zbrodnie żydowskie, orzeka sprzecznie z prawem międzynarodowym, w sposób rasistowski. Trybunał ten pozbawił Palestyńczyków praw człowieka, zaakceptował torturowanie Palestyńczyków aż do ich śmierci, branie Palestyńczyków jako zakładników. Palestyńczycy nie mieli możliwości prawnych obrony przed izraelskimi sądami, jako dowody na niekorzyść Palestyńczyków traktowane są zeznania wymuszone torturami. Izraelskie sądy mogą skazywać Palestyńczyków na 10 lat więzienia za wywieszenie palestyńskiej flagi, ubranie w kolorach flagi palestyńskiej, podnoszenie palców w geście zwycięstwa. Palestyńczycy są długotrwale więzieni bez wyroków sądowych, areszt administracyjny trwa do półtorej roku. Żydzi więżą też nieletnich Palestyńczyków. Aresztowani Palestyńczycy pozbawieni są wszelkich praw.
Akceptacja społeczności międzynarodowej wobec rasistowskiej polityki Izraela
Norman Finkelstein w swojej książce stwierdził że społeczność międzynarodowa i organizacje praw człowieka milczą na temat żydowskiego terroru wobec Palestyńczyków. Wobec Izraela społeczność międzynarodowa stosuje niższe wymagania niż wobec innych krajów. Izrael i diaspora żydowska hojnie nagradza swoich obrońców.
Autor „Wielkiej hucpy” ubolewał że społeczność międzynarodowa nie dostrzega że syjonizm jest przejawem rasizmu tak jak nazizm. Finkelstein ubolewa też nad tym że kłamstwa syjonizmu są bezkrytycznie przyjmowane przez dogmatycznie filosemickie środowiska akademickie (Sartre głosił że Żydzi nie mają wad a jeżeli mają jakieś wady to z winny gojów).
Sojusznikiem Żydów we władzach USA jest Koalicja Chrześcijańska (Christian Coalition) wierny stronnik Izraela. Żydzi doceniali imperialna anty arabska politykę władz USA, równocześnie Żydzi głosili że USA wspiera Izrael bo jest krajem antysemickim i boi się napływu żydowskich imigrantów. Żydzi głosili że amerykanie to antysemici, pogrobowcy Hitlera, pragnący zniszczenia Izraela. Władze USA korzystały na żydowskiej propagandzie nowego antysemityzmu uznającej za antysemitów przeciwników agresji na Irak. Władze USA (jak Żydzi) uważały że Arabowie żywią nienawiść do USA bo zazdroszczą Amerykanom amerykańskiego stylu życia. Izraelski terror wobec Palestyńczyków wspierany miał być przez władze USA. Zdaniem Finkelsteina władze USA finansowały i wspierały Izrael ze szkodą dla amerykanów. Żydom w kontroli nad USA pomagać miało zmonopolizowanie przez nich amerykańskich mediów i amerykańskiego przemysł rozrywkowy, podporządkowanie sobie władzy i administracje. Władze USA dostarczały Żydom broń do mordowania Palestyńczyków i buldożery do niszczenia palestyńskich domów, sadów, pól uprawnych i infrastruktury. Stany Zjednoczone wspierają nazistowską politykę Izraela, politykę potępianą przez ONZ nie uznającą praw Izraela do terytoriów okupowanych.
Zdaniem autora „Wielkiej hucpy” tak jak kiedyś zachodni lewicowcy bronili stalinizmu tak współcześnie bronioną Izraela. Obrońcy Izraela piszą o arabskich atakach na Izrael, milcząc jednocześnie żydowskich atakach na Arabów. Obrońcy Izraela uzasadniają agresje żydowską potrzebą obrony Żydów.
Terror filosemityzmu
Według Finkelsteina Niemcy będące kiedyś wylęgarnią antysemityzmu współcześnie stały się inkubatorem filosemityzmu. Niemiecka przeszłość nie pozwalała Niemcom na realizm wobec Izraela. Niemcy wspierali żydowski rasizm, negowali zbrodniczość żydowskiego terroru, prześladowali krytyków żydowskiego rasizmu. We wszystkich krajach zachodnich prześladowani są wszyscy nie ulegający filosemityzmowi i zachowujący rozsądek. W Niemczech za antysemityzm i neonazizm uznano twierdzenia o: potrzebie niepodległej Palestyny, związkach USA z Izraelem, rasizmie Żydów wobec Palestyńczyków. W Niemczech uznano że wspieranie Palestyny jest pretekstem dla manifestowania antysemityzmu. Raport Unii Europejskiej za antysemityzm uznawał sympatie lewicy dla Palestyńczyków. Nawet Żydzi krytykujący żydowski rasizm doczekali się oskarżeń o antysemityzm. Żydzi głosili że antyglobaliści są antysemitami bo rozpowszechniają teorie spiskowe o spisku korporacji a każda spiskowa teoria dziejów jest z natury antysemicka.
Żydzi głosili że przeciwnicy ataku na Irak to antysemici. Żydzi przedstawiali Husajna jako nowego Hitlera. Żydzi głosili że kto przeciwstawia się ograniczeniu wolności obywatelskich, w imię walki z terroryzmem, ten jest antysemitą.
Krytycy żydowskiego rasizmu i terroru oskarżani byli przez Żydów są o antysemityzm. Diaspora żydowska na całym świecie broni prawa Izraela do tortur. Według Żydów każdy kto nie popierał żydowskiego rasizmu i terroru (tortur i mordów) był antysemitą. Współcześnie przeciwnicy żydowskiego rasizmu i terroru byli traktowani przez filosemitów i Żydów, jak za czasów ZSRR krytycy sowieckiego terroru byli traktowani przez zachodnią skrajna lewicę, jedni i drudzy nazywani byli faszystami. Zapanował przymus bezkrytycznego wielbienia Żydów.
Dla interesów Żydów zagrożeniem stał internet i swobodny przepływ informacji. W internecie jednostki mogą swobodnie prezentować fakty sprzeczne z interesem Żydów. W związku z tym Żydzi i filosemici po zmonopolizowani tradycyjnych media Żydzi domagali się by dostawcy internetu cenzurowali i usuwali treści niepożądane przez Żydów. Żydzi chcieli by władze państwowe karały dostawców internetu za istnienie stron niepożądanych przez Żydów. Żydzi chcieli zakazu wszelkiej krytyki Izraela i Żydów w internecie. Żydzi żądają gloryfikowania Żydów i Izraela w internecie. Obiektywizm według Żydów w mediach polega na filosemityzmie i braku krytyki Żydów.
Żydzi zdaniem Finkelsteina zakazali: dostrzegania analogii miedzy postępowaniem nazistów a polityka Izraela, używania do opisu polityki Izraela sformułowań (np. słowa zasieki) kojarzących się z nazizmem. Terrorowi filosemityzmu sprzyjało to że Żydzi przypisywali tylko sobie cierpienia podczas II wś, to że Żydzi zmonopolizowali holocaust, oraz to że Żydzi kreowali holocaust na największą tragedie w dziejach ludzkości.
Antysemityzm
Według Finkelsteina oskarżenia o antysemityzm i holocaust służą Żydom do usprawiedliwiania swoich niegodziwości. Oskarżenia o antysemityzm są: przesadzone, nieusprawiedliwione, nieprawdziwe, nie dostrzegają prawdziwych przyczyn krytyki pod adresem Żydów. Gdyby Żydzi chcieli ograniczyć nowy antysemityzm wycofali by się z Izraela. Dzisiejszy antysemityzm Żydzi postrzegają jako kontynuacje nazizmu. Żydzi uważają że każdego kogo nie lubią mogą porównywać do nazistów i Hitlera.
Współcześnie wśród Żydów pokutować ma zabobon o nowym zjawisku zwanym nowym antysemityzmem. Żydzi twierdzą że nowy antysemityzm jest groźniejszy od nazizmu. Zabobon nowego antysemityzmu narodził się na początku lat siedemdziesiątych XX wieku. W 1972 roku przejawem nowego antysemityzmu miał być według Żydów musichall Jezus Chrystus Super Star. Zdaniem Żydów rockowe misterium pasyjne utrwalać miało negatywny wizerunek (pełnych nienawiści do Jezusa) Żydów i żydowskich kapłanów. W 2004 identycznie atakowana była „Pasja” Mela Gipsona. Żydzi z ADL zaatakowali „Pasje” by wzbudzić w ludziach niechęć do Żydów co umożliwiać miało Żydom narzekanie na antysemityzm.
Nowy antysemityzm miał według Żydów polegać na: wrogości do poczynań Izraela i krytyce imperialistycznej polityki państwa żydowskiego, obronie praw Palestyńczyków i prawa Palestyny do samostanowienia, dostrzeganiu że Żydzi w USA zajmują nieproporcjonalnie wysoką pozycje. Nową cechą nowego antysemityzmu jest też jego lewicowy charakter. Żydzi postrzegają lewicową krytykę żydowskiego rasizmu jako bardzo niebezpieczną. Lewicowość nowego antysemityzmu spowodowała zbliżenie Żydów z amerykańską prawicą (prawica religijna jest w USA pro izraelska w odróżnieniu od anty izraelskich liberałów). Według Żydów wyrazem walki z nowym antysemityzmem jest realizowanie polityki Izraela. Żydzi postrzegali nowy antysemityzm jako wielkie zagrożenie bo ma on niewiele wspólnego z tradycyjnym antysemityzmem. Żydów rozczarował w USA nowy antysemityzm murzynów. Murzyni według Żydów okazali się nie lojalni wobec rzekomej troski Żydów o los murzynów i dostęp dla kolorowych do praw obywatelskich. Żydzi w USA dlatego też byli przeciwni akcji afirmacyjnej, dodatkowo preferencje dla kolorowych naruszać miały żydowski monopol dostępu do prestiżowych i dobrze płatnych zawodów.
Według Żydów nowi antysemici krytykują Izrael z pobudek rasistowskich. Klasyczni antysemici mieli rzekomo krytykować Żydów z pobudek religijnych i nienawiści do judaizmu. Zdaniem Żydów nowy antysemityzm doprowadzi do nowego holocaustu. Żydzi postrzegają Izrael jako twierdze oblężoną przez rządnych mordu antysemitów. Według Żydów przyczyną niechęci Arabów do Żydów nie jest żydowska okupacja Palestyny ale irracjonalne przesądy.
Żydzi by udowodnić istnienie nowego antysemityzmu: przesadzają w niewyobrażalny sposób, zniekształcają fakty, nie dostrzegają że krytyka Izraela jest w pełni uzasadniona, uogólniają krytykę Izraela na wszystkich Żydów. W wielu raportach organizacji poza rządowych i międzynarodowych (np. Unii Europejskiej) udowodniono że żydowskie oskarżenia o antysemityzm nie mają uzasadnienia. Żydzi wymyślają rzekome, w rzeczywistości nie istniejące przejawy antysemityzmu (co było wyrazem chorej fantazji Żydów nieustannie obsadzających się w roli ofiar). Fantazje żydowskie na temat przejawów nowego antysemityzmu nie znalazły potwierdzenia w rzeczywistości. Rzekome dowody antysemityzmu okazują się naciągane. Żydzi wszędzie dostrzegali i węszyli antysemityzm, pomimo że w Unii Europejskiej w ciągu ostatnich 15 lat nie było żadnego zabójstwa ani uszkodzenia ciała z powodów antysemickich (w Unii Europejskiej nie lubiani są muzułmanie a nie Żydzi). Żydzi na całym świecie, gdy ktoś z wyzywa Żyda lub przyśle mu list pełen wulgaryzmów, robią globalna, histeryczną hucpę.
Zdaniem autora „Wielkiej hucpy” powodem niechęci do Żydów jest prześladowanie przez Izrael Palestyńczyków. Izrael jest winny ekspansji antysemityzmu. Żydzi jednak nie przyjmują do wiadomości tego że mogą sami być odpowiedzialni za niechęć do Żydów, że istnieje związek między agresją Żydów a antysemityzmem. Żydzi nie akceptują związku między działaniami Żydów a antysemityzmem bo narusza to dogmat o irracjonalności holocaustu (według Żydów wszelka niechęć do nich jest z swej natury irracjonalna). Żydzi głoszą irracjonalność antysemityzmu uzasadniając tym że Żydzi z natury nie są zdolni do czynienia zła. Antysemityzm więc, według Żydów, jest przyrodzonym i irracjonalnym szaleństwem gojów. Żydzi uważają że ich słuszne postępowanie wywołuje antysemityzm, że goje mają słuszne poczucie niższości wobec Żydów a gojskie poczucie niższości przeradza się w zazdrość (o cudowną żydowskość), a gojska zazdrość przeradza się w antysemityzm. Żydzi zawsze uważają że są niewinni, a antysemici są chorzy z nienawiści. Żydzi w Izraelu widzą swoją emanacje więc krytykę Izraela odbierają jako antysemicką krytykę Żydów. Politycznym wyrazem jedności Żydów i Izraela jest syjonizm.